Pocztówka z Bangkoku

Czemu mekka? Młodzi ludzie z całego świata ściągają właśnie tutaj. Co ich przyciąga? Całonocne imprezy, alkohol, muzyka? Słynne, najlepsze z możliwych street food? Raj zakupowy? (wszystkie koszulki, w których mnie widzicie na zdjęciach kupiłam tam, poniżej 10 zł)

Chcesz uszyć garnitur, pójść na masaż, imprezę, do knajpy, zapalić shishę lub coś innego? Witamy w domu. Usiądź wygodnie i rozkoszuj się. Na Khao San znajdziesz, zrobisz wszystko, czego dusza zapragnie. Nie opuszczając ulicy, która swoją drogą nie jest nawet duża. O tym, że nocą d z i e j e się nie muszę nikogo przekonywać 🙂 poza imprezami co i rusz są festiwale, festyny, targi i inne takie. Lalki obok świni?

Aaah, jeżeli chodzi o masaż to nie tyle na niego idziesz co raczej siadasz w fotelu na środku ulicy. Ten słynny tajski stóp – przereklamowany! Za to masaż pleców… ooo to już inna bajka! Wrrau! Działo się. Kobieta wyginała nam części ciała we wszystkie strony, chyba więcej niż cztery? Super! Na Khao San przyciąga wszystko po trochu, a zwłaszcza towarzystwo innych ludzi, młodszych i starszych podróżników, alkoholików z czterech stron świata. Siadasz na chodniku i gadasz. Zawsze znajdzie się ktoś, kto posłucha, poczęstuje piwem. I nikt nie pyta Cię o wiek 🙂

Artur: Khao San jest na prawdę malutkie ale oferuje po prostu wszystko czego potrzeba. Tajlandia jest tańsza dla wielu podróżnych więc wszystko nęci i kusi. Na każdym kroku różne dania, o każdej porze dnia i nocy, za nie duże pieniądze(50 batów i co potrzeba kupujesz). Sklepy Seven Eleven co kilka metrów od siebie ! Biały człowiek w Azji kocha 7/11. Daje mu on poczucie normalności i stabilności. ATM ? Nawet specjalnie samochody-bankomaty podjeżdżają.. Co ciekawe, ulica zmienia swoje obliczę trzy razy dziennie. Rano stragany z jedzeniem i pamiątki. Po południu obiady i ciuszki a na wieczór – masaże i knajpy. Za pierwszym razem człowiek głupieje jak wychodzi rano i wraca po południu. Niby ta samą droga a wszystko się zmieniło i gdyby nie wiara, że to na pewno ta ulica prowadzi do domu to każdy normalny człowiek by zawrócił. Na czym polega magia tej ulicy ? Nie trzeba jej opuszczać. Jest tak wygodna, ceny są tak przystępne, że można tu siedzieć i siedzieć. Wyobraźcie sobie świat, który jest tak stworzony by było wam w nim wygodnie. To jest właśnie cały sekret. Chrr… gdzie spać? O nocleg też nie musisz się martwić. Największa głupotą, jaką zrobiliśmy w Bangkoku było zarezerwowanie noclegu przez internet. NIE róbcie tego błędu! Aż wstyd się przyznawać… Zapłacisz 2-3 razy drożej za gorszy nocleg. Nie stresuj się nawet jak przylatujesz późnym wieczorem. Khao San nie śpi i jest naszpikowane hostelami i hotelami jak sernik na Wielkanoc rodzynkami. Eksperyment z Lonely Planet Kojarzycie te przewodniki? Zakupiłam ebooka o Bangkoku.

(polecam obserwować mój ukochany serwis Mleczne Podróże, często są tam kody rabatowe. Plus wyjazd na Filipiny zawdzięczam właśnie im 🙂 Kto czyta od Lymkya początku ten pamięta szał nocnych zakupów !)

I z Kindlem w ręku ruszyliśmy zwiedzać! Efekty zobaczcie sami 🙂

Emeryci z ochrony zbędni gdy ma się taką straż królewską.

Żałuję ogromnie, że nie zdążyliśmy pójść na jogę do parku Lumpini, podziwiać wschód słońca w pozycji lotosu. Przy najbliższej okazji musimy nadrobić też free tour po mieście i zakupy na pływającym markecie. Nie ma się co dziwić podróżniczym lukom, skoro jeden drink na Khao San skończył się imprezą do rana… Przy okazji mała rada apropos hulanek na parkiecie – biali się nie nadają i za dużo piją. Jak chcecie poszaleć na parkiecie wbijajcie do miejsc okupowanych przez Azjatów 🙂 Przypominamy, że Kobieta to zło i pomiot szatański. Mnichów dotykanie – zakaz całkowity! Mają osobne siedzenia nawet w poczekalni na dworcu kolejowym. Na promie pani bileterka własnoręcznie odgania mniej świadome turystki 🙂 Cyknęliśmy fotę z zaskoczenia.

Pewnie mogliśmy zobaczyć więcej i lepiej gdybyśmy sami zrobili research wcześniej a nie zdali się na Lonely Planet. Sam eksperyment był ciekawy. Okazuje się, że można przyjechać gdzieś nie wiedząc nic, otworzyć książkę i podążać utartym szlakiem.
Dla wygodnickich i leniuchów 🙂

Może odwiedzimy Pekin z Rough Guide i zrobimy porównanie. Chociaż kogo JA oszukuję? W Pekinie, z przewodnikiem czy bez, i tak się zgubię 🙂

Słyszałam historie o ludziach, którzy wsiadają do samolotu lecącego g d z i e ś i siedząc w chmurach dopiero otwierają przewodnik… hardcore travel style 🙂

A jak Wasze doświadczenia ze zwiedzania miejsc z Lonely Planet czy innym przewodnikiem pod pachą? Da się?